Afgelopen zomer zijn wij, net zoals zo veel van jullie, heerlijk op vakantie geweest. Ofja heerlijk… de eerste 2 dagen zijn natuurlijk mega zoeken. Ik weet niet hoe dat met jullie gaat maar wanneer het normale leven zijn eigen gang gaat ben ik de kapitein op ons schip. Ik zorg er over het algemeen voor dat er een redelijk gezonde maaltijd op tafel staat in de avond, kleren gewassen worden en ik krijg het meestal ook voor elkaar om elke dag een keer te stofzuigen. De kinderen gaan naar de opvang, naar school en meestal luisteren ze goed naar mijn strenge regeltjes. Maar dan is het opeens vakantie en voegt een 4e persoon zich bij ons die denkt dat hij ook even mee kan gaan in onze routine. Natuurlijk mag hij dit ook maar tja dat is dan wel even wennen zeg maar.. de kids moeten nu naar 2 mensen luisteren in plaats van 1 en ook ik moet ineens weer overleggen over hoe of wat we gaan doen. Voor de mensen die me een beetje kennen… dat is dus wel eens lastig voor mij. Dus die eerste 2 dagen.. wennen, heel veel wennen maar daarna.. DE BOM! Wij zijn naar Oostenrijk gegaan met die 2 kleine pagatters van ons. 2 draagzakken mee want ook al is Sara al 5, soms zijn de routes die we willen lopen lang en dan mag ze lekker bij ons chillen (daarnaast is het ook gewoon een goede work out met 23 kg). Wij zijn dol op Oostenrijk, de natuur is er mooi, de mensen zijn aardig en vriendelijk en alles gaat met gepaste snelheid. Een stuk rustiger dan hier en juist daar zijn wij zo naar op zoek. Pas op de plaats.. kijken naar de kinderen. Wat willen zij doen en kunnen we dit combineren met wat wij graag willen. Toen kwam daar de dag in onze vakantie dat we de route zouden gaan lopen waar Sara zo naar uit keek. De route inclusief schat zoeken zou toch ongeveer 4 uur in beslag nemen werd ons verteld, met kinderen en lunch schatten we een uurtje of 6 in. We hadden Sara al uitgelegd dat deze tocht wel pittig ging worden en of ze zeker wist dat ze deze wilde lopen. Maar ze was er klaar voor. De beentjes voelde goed en dus geen draagzak mee voor haar.. alleen voor de jonste. Rugzak volgeladen met boterhammen, drinken, fruit en wat lekkers en daar gingen we… met de lift de berg op.
“Wauw wat een uitzicht!
Wat mooi mama…
KOEI KOEI KOEIIIIII moeeewhhhh mama KOEIIII!!!!”
In 13 woorden onze beide meiden beschreven :p
Toen schatzoekend naar beneden.. en wat doet ze het bizar goed.. we wandelen eerst 450 hoogtemeters omlaag en klauteren daarna150 meter weer omhoog. 11,5 km verder zijn we weer bijna bij ons huisje. Ik ga wel een beetje dood aan mijn knie (niet meer zo’n oude blessure blijkt maar weer).. maar Sara loopt stevig door, ze heeft “moe-e” benen maar ze klaagt niet. We sluiten de dag af met een ijsje in het dorp en voor dat kleine stukje wil ze graag nog even hangen in de draagzak.. nou zekersteweten dat jij dat mag kleine dappere dame!
Verwennen..
Voor wie ooit twijfelt of dragen de zelfstandigheid van je kindje in de weg staat… geloof mij als ik zeg dat Sara alles doet wat ieder ander kind ook doet. Ze stapt dapper en zelfverzekerd het leven in, stelt 1000 vragen op een dag, ze loopt flinke afstanden en slaapt zelfs alleen in haar bed ;). Ben dus niet bang maar volg je eigen weg, dan kom je er altijd!
Ik ben trots.. en niet een beetje maar mega trots op mijn meiden.
Want die andere kleine dame vond het voor de allereerste keer zo fijn in de draagzak op de rug. Eerder wilde ze altijd op de buik gedragen worden, dicht tegen ons aan.. ons horen praten (en dat doe ik nogal veel). Maar nu.. bij mij en bij Rob.. heerlijk kletsen, liedjes zingen en zelfs slapen. Ze geeft zich aan ons over, ze voelt zich gehoord en bovenal voelt ze zich veilig. Een groter compliment krijgen we gewoonweg niet.
Verwennen…
Ik vind dat we iedereen om ons heen moeten verwennen. Verwen de mensen die je lief hebt met knuffels, kussen en complimentjes. Laat ze weten hoe dierbaar ze zijn voor je. Zoek lichamelijk contact, in de tijd van social media, zoek elkaar op. Lach en huil, zorg ervoor dat je weet wie er altijd voor je zijn. Zorg ervoor dat jij duidelijk maakt aan je dierbaren dat jij er altijd voor hen zult zijn.
Leef en heb je leven lief.
Renee
Mooi stukje 🧡